Blij ei

Quality time. Daar waren de vrije weken voor bedoeld. Kwaliteit in het kwadraat en dan wel voor mezelf. Niets moeten, alles mogen. Een verjaardag waar ik nog van nagloei en lange lome dagen waarin ik niets doe. Helemaal niets. Dagen vol dromen, slapen, nadenken en vooral oeverloos genieten van dat wat er op mijn pad komt. En hoe klein dat ook is, ik laat me graag ontroeren, in vervoering brengen. Ik wil geraakt worden.

Opruimen, puinruimen. In mijn huis, tuin, maar ook hoofd. Het stond hoog op mijn lijstje. Toch doe ik niet veel. Ik sta op, drink koffie en eet een broodje. Dan springen er twee kleine katjes op mijn schoot, die al spinnend in slaap vallen. En ik blijf zitten. Totdat zij mijn warme lijf zat zijn en een plek elders verkiezen. En ik nog altijd helemaal niets moet.

De momenten met mijn kind zijn groots. Even samen, even niets anders dan wij twee. Vertrouwd en toch ook onwennig. Want het kleine jochie is hij niet meer en verbaal is hij sterk. Hij verbaast, ontroert en laat me lachen. Hij lijkt op zijn vader, hij lijkt op mij. Tegelijk is hij zo zichzelf. We brullen hard en vals mee met veel foute Nederlandse liedjes als we de Afsluitdijk overrijden en op weg zijn naar die andere roots.

De weken brengen me veel. Rust in het kwadraat. Goede boeken, mooie gesprekken en nog altijd belachelijk goede wijn. Momenten van stilte, van verwarring. Nooit eerder speelde iemand piano voor me. Laat staan in een huis vol herinneringen waar ik me maar net staande kan houden. Ik houd mijn tas stevig vast, bijt op mijn lip. Niet huilen, niet huilen. Ik leg het mezelf op. Maar het kippenvel is er. Overal.  

De recente woonplannen van mijn kind en zijn lief brengen me volledig van mijn stuk. Ze willen mijn huis kopen. Van mijn thuis hun thuis maken. Ze hebben gelijk. Het is een gouden stek met een prachtige ziel. Maar ook met veel onderhoud, waar ik als een berg tegen op zie. Want wil ik dat nog wel alleen? Red ik dat nog alleen? Het idee om in hun mooie frisse appartement te wonen lonkt en staat me aan. Ik hoef niet te wikken en weeg al helemaal niets af. Ik heb besloten. Al lang voordat ik ja zeg. Of het tot een ruil gaat komen, is nog maar de vraag. Maar dat de plannen er zijn, maakt van mij een heel erg blij ei.